Było.

Było cudownie, perfekcyjnie. Spodziewałam się, że stres nadejdzie i to było największym zaskoczeniem. Ani razu nie ścisnęło mi żołądka, ani razu serce nie przyspieszyło. Wszystko wyszło bardzo naturalnie, wspaniale. Od mszy i przezabawnego kazania świetnego księdza, po zabawę do rana. O 4 gdy dj-wodzirej wyłączył muzykę na parkiecie wciąż pozostawało ponad 20 osób chłonnych zabawy. Suknia podarta i czarna u dołu, ale to znak, że się dobrze bawiłam, praktycznie nie schodziliśmy z parkietu przez całe wesele. Syn przeżył rozstanie nadzwyczaj dobrze, był pod kościołem tuż po ślubie, choć lekko padało, nie bardzo wiedział, co się dzieje, gdy wzięliśmy go na ręce. Spał pięknie całą noc, nianie nie mogły wyjść z podziwu, jakie mamy grzeczne i bezproblemowe dziecko. Ani razu nie zapłakał, nie okazał tęsknoty za nami, świetnie bawił się z opiekunkami. Było idealnie!