Dwa.

Dwa lata temu o godzinie 16.40 na świat przyszedł nasz Syn. Jeśli istnieje pamięć doskonała, to taką właśnie posiadam jeśli mowa o tym dniu. Pamiętam go z każdym szczegółem, od momentu lekkich skurczy już w nocy, po dzień następny. Na śniadanie zjadłam Danio z bułką, pomalowałam paznokcie na czerwono, wypiłam kawę i nieświadoma tego, że jeszcze tego samego dnia zostanę Mamą i że od tej magicznej 16.40 moje życie zmieni się nie do poznania wraz z jeszcze wtedy nie-mężem pojechaliśmy do szpitala pewni, że to fałszywy alarm. Nasza pewność  ulotniła się jednak w sekundę po zbadaniu mnie przez ginekologa, który to stwierdził, że jest już rozwarcie i regularne skurcze i że jeszcze tego samego dnia urodzę. Byłam w  35 tygodniu ciąży. Później wszystko działo się błyskawicznie, nie-mąż pojechał po moją niespakowaną torbę, którą pakował mi na telefon, a owy telefon zgubił. A gdy wrócił, chwilę później chlusnęły ze mnie wody i skurcze były coraz mocniejsze. Rodziłam niecałe 5 godzin i o 16.40 poczułam ciepłe ciałko na swojej piersi i wybuchnęłam niepohamowanym płaczem szczęścia. To był i zapewne do końca życia najpiękniejszy dzień jaki dane mi było przeżyć. Dziś mija dwa lata od tego dnia, a ja pamiętam go, jakby był wczoraj. I za każdym razem, gdy o nim myślę, wzruszam się i marzę, by móc jeszcze kiedyś się tak poczuć, jak tamtego dnia. Mam nadzieje, że będzie mi to dane. Synku, a Tobie z okazji ukończenia drugich urodzin życzę, byś był zdrowy i szczęśliwy!