Przygody.

Podróż z dzieckiem w niczym nie przypomina spontanicznych wyjazdów sprzed lat. Już na dwa tygodnie przed naszą podróżą do Danii układałam listę, skrzętnie przygotowywałam ubrania i zapasy jedzeniowe. W wieczór przed wyjazdem pakowanie nabrało rozpędu i gdy zdawać się mogło, że wszystko jest już gotowe, Syn śpi pięknie od 20, a ja powinnam położyć się góra dwie godziny później, żeby o 3 nad ranem wstać rześka i wypoczęta przed podróżą, nagle okazuje się, że dokumenty Syna, które wcześniej uszykowałam, zmieniły miejsce. I nie byłoby w tym nic strasznego, gdyby nie fakt, że nowego miejsca nie znał nikt. Szukałam do północy, przeczesałam mieszkanie, wszelakie segregatory, półki, półeczki, torebki, odsuwaliśmy meble, bo może tam spadł Tymka dowód. Nadaremnie. Po północy poddałam się i postanowiłam iść spać, co z ilością buzujących we mnie nerwów nie było łatwe. Nic więc dziwnego, że obudziłam się ledwo przytomna trzy godziny później, wciąż mająca nadzieję, że dowód wrócił na swoje miejsce. Nie wrócił. Jakby tego było mało, Synowe ciało wskazywało, że nie wszystko jest w porządku, bo Tymek rozgrzany jak piec miał 39 stopni gorączki. Z taką właśnie temperaturą, którą próbowałam usilnie zbić pokonaliśmy 5 godzin samochodem i 3,5 godziny promem, tym drugim było mniej kolorowo, bo gorączka znowu skoczyła i Syn po krótkiej drzemce obudził się tak rozdrażniony, że tylko zakup imitacji świnki Peppy chwilowo go uspokoił. Chyba dla równowagi znaleźliśmy podczas tej podróży 100 euro, z których 50 zgubiłam następnego dnia, do dziś nie wiem jak, choć me podejrzenia padają na pomyłkę banknotów przy wypożyczaniu rowerów. 50 euro kontra 50 koron, oba czerwonawe. Uff, pobyt minął aż nadto spokojnie, czekałam jeszcze na jakiś armagedon, ale nie nastąpił on, dopóki zmęczenie podróżą powrotną nie przekroczyliśmy drzwi naszego mieszkania. Tam czekała nas niespodzianka nad niespodzianki, w postaci rozmrożonej lodówki, a w niej pływające kiełbaski, truskawki, piersi z kurczaka, ser obrośnięty pleśnią i inne wesołe zapachy, których pozbycie się zajęło mi kilka dni, a szorowanie lodówki wcale nie mniej. I kto oprócz nas wpadłby na to, żeby tuż przed samym wyjściem  wyłączyć w mieszkaniu korki!