Pierwszy.

Pierwszy wiosenny spacer za nami. Ależ wspaniale spędzić razem czas, przespacerować się i pooddychać wiosennym powietrzem. I choć na jeziorze jeszcze lód, wiosnę czuć. Synko uwielbia chodzić i pokonuje naprawdę niesamowicie długie dystanse pieszo bez marudzenia i chęci bycia noszonym. Wczoraj spokojnie przedreptał ponad kilometr, bez zająknięcia. Zawsze grzecznie idzie za rękę, nie wyrywa się. Oczywiście pozwalamy Jemu chodzić samemu, ale wie, że gdy jadą samochody, wtedy obowiązkowo musi trzymać się Mamy lub Taty. Dla Syna fajną zabawą jest też bieganie, szczególnie gonienie Taty! Nasze wspólne spacery mają to do siebie, że Tymek nadaje jak katarynka i nic nie ujdzie Jego uwadze. Palec wskazuje to las, to talówę, duzą (=ciężarówę), to ptaska, tudzież opcyka (=chłopczyka). Zasady savoir-vivre też nie są Synkowi obce, bo wychodząc ze sklepu pięknie i głośno, odwracając się do sprzedawcy mówi dzenia!, a podając cokolwiek tosię (=proszę). Da się też zauważyć, że wyobraźnia Synowa coraz bardziej zaczyna działać. Tymek uwielbia, gdy opowiada się Jemu bajki, szczególnie o Czerwonym Kapturku, może jej słuchać bez końca. Muszę koniecznie zakupić bajki do czytania z ładnymi ilustracjami, bo moja wersja jest zbyt uproszczona. Syno w trakcie zabawy skrada się i groźnym zniżonym głosem mówi: Idzie lilk (=wilk), łaaahh!