Nieidealny.

Pomimo całej swej Synowej cudowności, obiektywnie przyznać muszę, że Tymek nie jest idealny. Nie jestem typem Matki, która uważa, że jej dziecko jest najlepsze na świecie. Oczywiście, dla nas jest wyjątkowy, ale nie patrzę na Niego przez różowe okulary. Umiem przyznać, co jest problemem i nie ukrywam tego nigdy po to, by pokazać, że mam naj naj najlepsze dziecko. Problemy obecnie mamy dwa i pojawiły się one kilka miesięcy temu. Syn skończył niedawno dwa lata,a ja przez te 24 miesiące Jego życia przespałam zaledwie kilka całych nocy. Wstawanie, by Tymka nakarmić nie sprawiało mi kłopotów, budził się raz, prawie zawsze o tej samej porze, a ja działałam jak robot. Mleko gotowe było w 3 minuty. Synko wypijał, wołał mnie, zabierałam butelkę i szedł dalej spać. Ja również. Jednak od jakiegoś czasu, wielu tygodni, Tymek sypia bardzo źle. Po kąpieli pięknie zasypia sam, w dzień śpi jednorazowo od 2 do 3 godzin i również sam domaga się drzemki -zaprowadzenia do łóżeczka. Śpi bez smoka, bo gdy zapytać Syna, co się z nim stało, powie, że zjadły go myski. W nocy nie je, ale mimo to Tymek przebudza się, woła mnie, czasem kilkakrotnie. Wierci się, przewraca z boku na bok, czasem coś się Jemu śni i gaduli. Każdej nocy wstaję kilkakrotnie, a w międzyczasie śpię na czuwaniu, bo wiem, że może znowu mnie zawołać. Zaczęłam notować godziny Jego pobudek i czas, jaki spędzam przy łóżeczku, żeby spróbować rozszyfrować Jego zachowanie. Rano jestem nieprzytomna, a w dzień nie mam czasu odespać, bo pracuję do późna. Kolejną zmianą na gorsze jest totalny brak apetytu. Podczas ostatnich dni nastąpiło apogeum. Tymek od godziny 10 od zjedzenia kaszki odmawiał spożycia czegokolwiek do godziny 20. Każda próba podania Jemu jedzenia kończyła się pluciem, krzykiem i uciekaniem. Problem z apetytem pojawił się dobre kilka miesięcy temu, początkowo zwalałam go na wychodzące zęby, ale z czasem niejedzenie stało się normą. Chwilami mam wrażenie, że zamienili mi dziecko, bo do 18 miesięcy apetyt niesamowicie Synowi dopisywał i lubił dosłownie wszystko Obecnie żywi się mlekiem, kaszkami i serkami homogenizowanymi. Nie tknie chleba, zup, drugich dań, warzyw, ryb. Owoce przemycam w kaszkach. W akcie desperacji nagięłam nawet swoje anty-parówkowe zasady i nabyłam parówki z szynki ze sporą zawartością mięsa. Byłam pewna, że Syn tę parówkę zje. W końcu które dziecko nie lubi parówki? Guzik. Parówka wylądowała na dywanie, a Syno krzyczał oburzony nie kiełbaskę! Załamuję więc ręce i czekam, z wielką nadzieją, że oba problemy z czasem odejdą w zapomnienie.