Jedenaście.

Jedenastego Tymek kończy jedenaście miesięcy. Od skończonego ósmego czas wystrzelił z miejsca, a razem z nim postęp w rozwoju syna. Toż to dopiero pełzał, teraz raczkuje jak szalony, wstaje, wprost przebiega przy meblach, pięknie chodzi za rękę. Lada dzień ruszy sam. Tańczy, przyśpiewuje, przybija „piątkę”, podaje rękę na „cześć”. Uwielbia zabawę w chowanego- rechocze wtedy głośno. Stan zębowy książkowy, sześć zębów na stanie, siódmy (dolna dwójka) wyszedł przedwczoraj. W nocy budzi się raz, rzadko dwa razy, a gdy tylko mleko pochłonie, śpi dalej jak suseł. Uwielbia słowo tata, choć mama i baba też zna. Czyni postępy nocniczkowe, często sygnalizuje kupkę, siusiu robi po spaniu. Lubi wszelakie paski, zamki, sprzączki, wisiorki i ciągnąć za włosy. Reaguje na słowa i dźwięki. Lubi jeść, spać, spacerować, kąpać się. W niczym nie wybrzydza i nie grymasi. Jak mawia jego chrzestna dziecko bezserwisowe. Ot cały Tymek!

Pozostał miesiąc do roczku, zaproszenia rozesłane, przygotowywanie menu trwa.