Niania.

Od mojego powrotu do pracy minęło juz pół roku. Wracając, nie czułam ani żalu, ani strachu. Spędziliśmy razem prawie siedem cudownych miesięcy. Chciałam już wrócić do ludzi, do szkoły, choć nie brakowało mi towarzystwa na urlopie macierzyńskim. Wiedziałam też, że Tymek zostanie z Babcią i to na pewno było też składową mego stoickiego spokoju. Nie jestem z tych matek dzwoniących, sprawdzających, pytających czy martwiących się. Oj, daleko mi do nich. Od pierwszych dni życia Tymka nie miałam nic przeciwko, gdy zostawał z nim ktoś z rodziny, jeździłam na zakupy, z Tatą do kina, wychodziłam na kawę z koleżankami. Wszystko to bez Syna. Karmiąc piersią, siłą rzeczy i tak sporo czasu spędzałam przy dziecku, ale potrzebowałam przestrzeni, czasu tylko dla siebie lub dla przyjaciół, znajomych. Czas, który Tymek spędzał z Babcią był świetnie zagospodarowany. Spacer, wspólna zabawa, czytanie. Syn zawsze szczęśliwy żegnał mnie i witał po powrocie z pracy. Czarne chmury zawisły nad nami, gdy Babcia w niespełna rok po narodzinach Tymka dorobiła się dwóch kolejnych wnuków i to za jednym zamachem. Logicznym było, że będzie chciała pojechać pomóc córce, bo bliźniaki to już nie przelewki. Trzeba było znaleźć nianię, na dwa tygodnie, osobę choć trochę zaufaną i mającą doświadczenie z dziećmi. Kuzynka Babci, pilnująca własnych wnuków w Niemczech zgodziła się na dwa tygodnie zająć Tymkiem. I wtedy pierwszy raz pojawił się we mnie stres.  W końcu to obca osoba, która nie zna mojego dziecka, nie wie jakie ma potrzeby, jak się zachowuje, gdy jest zmęczone czy głodne. Jak się okazało, stres był w pewnym sensie uzasadniony bo pomimo, że niania radziła sobie świetnie, Syn od pierwszego dnia wpadał w histerię, gdy tylko zbliżałam się do przedpokoju w celu ubrania butów. Serce się krajało, łapałam za kurtkę i wychodziłam. Pierwsze dni stał przy drzwiach i płakał, długo płakał. Później było ciut lepiej, ale po weekendzie niania musiała dosłownie wyrwać mi Tymka z rąk. Wtedy też doceniłam, jak dobrze jest mieć Babcię, rodzinę, osobę, która zna twoje dziecko na wylot i z którą ono czuje się bezpiecznie. Babcia wróciła, Tymek powitał ją uśmiechem, a gdy wychodziłam do pracy pomachał mi radośnie i dał buziaka na do widzenia.