synkowo

synkowo

sobota, 23 stycznia 2016

Nieprawda.

Nieprawdą jest, że jak się ma pierwsze dziecko spokojne, jedząco-śpiące, bezserwisowe zupełnie, to drugie da popalić. Wielką nieprawdą to jest. A jednak, mówiono mi, że tak będzie. Nastawiłam się więc na dziecko zupełnie inne, dające "popalić", nie chcące samodzielnie zasypiać, wybrzydzające przy jedzeniu, pochłaniające mnóstwo czasu i uwagi. A dostałam córkę, która: śpi sama od drugiego miesiąca życia w swoim pokoju, od kilku miesięcy przesypia całe noce (po 12  godzin!), zasypia ot tak, odłożona do łóżeczka, czy to w dzień, czy wieczorem, je WSZYSTKO i zawsze!, jest wiecznie uśmiechnięta i rzadko marudząca, potrafi bawić się sama, a nawet godzinę! "czytać" książkę i mówi dużo więcej niż na tym etapie jej brat. Dostałam takie dziecko, o jakim nawet nie marzyłam!











sobota, 2 stycznia 2016

O świętach.

Czekaliśmy, skreślaliśmy dni, odliczaliśmy godziny, by przez trzy dni świętować hucznie, jakże radośnie i smacznie. Z roku na rok wydaje mi się, że nasze święta stają się jeszcze piękniejsze. Chciałabym, by moje dzieci zapamiętały je, jako czas wyjątkowy, tak jak i ja wspominam swoje święta z dzieciństwa. Święta miały w sobie tyle magii: z tym czekaniem na pierwszą gwiazdkę, otwieraniem prezentów, spaniem pod grubą pierzyną, po uprzednim grzaniu stóp na kaflowym piecu. Radością przeogromną z prezentów. Śniegiem do kolan i siarczystym mrozem za oknem. W tym roku Tymek oszalał na punkcie Lego, Polę z kolei zachwyciło nasze rodzinne kolędowanie. Było tak, nam życzyłam. Spokojnie, rodzinnie, leniwie i bardzo, bardzo radośnie.