Szczepienia.

Gdy byliśmy ostatni raz na szczepieniu w piątym miesiącu życia Syna pielęgniarka pożegnała nas słowami: Następnym razem, gdy do nas przyjdziecie, Tymek sam już wejdzie do sali szczepień. Wtedy wydało mi się to nierealne i niesamowicie odległe. A jednak-minęło jak z bicza strzelił! Będąc w ciąży konsultowałam się z położną, teściową mej przyjaciółki, która uspokoiła moje obawy związane z porodem, połogiem i doradzała także w kwestii szczepień. Ponieważ i ja i moja Mama, która jest przedszkolanką, pracujemy z dziećmi, Tymko znajduje się w grupie zwiększonego ryzyka jeśli chodzi o choroby. Poza tym, chcielibyśmy, aby w wieku lat trzech poszedł do przedszkola. Zcydowaliśmy się zaszczepić Tymka na pneumokoki, rotawirusy, ospę oraz szczepionką skojarzoną 6 w 1. Absolutnie nie żałuję tej decyzji. Nie trafiają do mnie argumenty rodziców, którzy twierdzą, że szczepienia są nieskuteczne, szkodliwe itd. Owszem, nie chronią przed wszystkimi szczepami bakterii, ale przed tymi najczęściej występującymi tak. W większości dużo bardziej rozwiniętych krajów niż nasz takich jak Anglia, Stany czy Kanada szczepienia te są ujęte w kalendarzu szczepień i tym samym nieodpłatne. Nie da ukryć, że ceny tych szczepień w Polsce są potwornie wysokie. Do tej pory wydaliśmy prawie dwa tysiące złotych, a to jeszcze nie koniec. Doszliśmy jednak do wniosku, że zdrowie Syna warte jest takiego wydatku. Od 30.09.2011 roku wszystkie dzieci urodzone przed 37tc. lub z niską masą urodzeniową tj. do 2500 kg będą szczepione na pneumokoki bezpłatnie. To pokazuje też, jak ważne jest to szczepienie i jak wiele dzieci choruje, gdyż bardziej opłaca się szczepić niż leczyć. Tymek urodził się w 35tc., ale jeszcze się wtedy nie załapał. Nasze dzisiejsze szczepienia na odrę, świnkę i różyczkę (3w1=refundowane)  oraz na ospę wietrzną (nierefundowane) odbyły się bez większej histerii. Nastawiałam się na płacz, natomiast przy pierwszym wkłuciu Synko nawet nie zauważył i nie poczuł igły, zaś przy drugim lekko zapłakał, dosłownie przez kilka sekund.Same szczepienia przyćmiło jednak inne wydarzenie. W oczekiwaniu na wejście do pediatry Tymko spacerował wzdłuż krzeseł w poczekalni i jedno z nich nie miało przykręconego siedzenia. Synko oparłszy się o nie, przewrócił się i uderzył, nabijając sobie niezłego guza. Uderzył się o metal, całe szczęście, że nie w oko, a nad nim. I tu niestety był płacz i lament, którym się wcale nie dziwiłam, bo naprawdę mocno przydzwonił. Tak więc pierwszy guz zaliczony.