Przyjaźń.

Jeśli chodzi o przyjaźń w moim życiu odgrywa ona ogromną rolę. Ten, kto prawdziwych przyjaciół ma, wie o czym mowa. Przyjaciółki mam trzy niezmienne od lat dwunastu. Pomimo, iż drogi nasze zaczęły rozchodzić się na studiach, przyjaźń trwa. Wciąż ta sama, mocna, prawdziwa. Mieszkamy w różnych miejscach w Polsce i za granicą. Widzimy się kilka/kilkanaście razy do roku, ale to wystarczy. Byłyśmy i będziemy ze sobą w najważniejszych momentach w naszym życiu. To przy jednej z przyjaciółek mych zrobiłam pozytywny test ciążowy, ściskałyśmy się ze łzami szczęścia w oczach. To przyjaciółki moje czekały pod drzwiami porodówki, gdy na świat przychodził nasz Syn. To jedna z nich za dwa miesiące stanie koło mnie przed ołtarzem i będzie mym świadkiem. Niesamowita wdzięczność jest we mnie za to, że je mam i mogę dzielić się z nimi tym, co w mym życiu najpiękniejsze. W wieku lat szesnastu nocowałyśmy w wakacje pod namiotami nad jeziorem, piłyśmy piwo i zaśmiewałyśmy się do rana. Co roku przez całe liceum jeździłyśmy w tym samym składzie na takie wypady. Dziś nieopodal tego miejsca z jedną z mych przyjaciółek spędziłam dzień z naszymi dziećmi. Dziwne to i wspaniałe zarazem, jak wszystko się zmieniło. Jak się postarzałyśmy, zmieniłyśmy, dojrzałyśmy, a przyjaźń wciąż trwa.