Mężczyźni.

Od narodzi Tymka wiedziałam, że chcę, by I. angażował  do opieki nad synem. Nie byłam i nadal nie jestem matką kwoką, która twierdzi, że wszystko przy swoim dziecku robi najlepiej, a resztę próbujących pomagać odgania. Wręcz przeciwnie. Synko niejednokrotnie nocował u Dziadków i spędza z nimi sporo czasu. Nigdy nie krytykuję ani mojej Mamy, ani Teściowej. Fakt, że  trzymają się założeń, które sobie z I. postawiliśmy w kwestii wychowania czy karmienia, ale wiadomo też, że nie wszystko robią tak, jak byśmy chcieli. W końcu Dziadki są od rozpieszczania! Jeśli chodzi o Tatę Tymka od samego początku zachęcałam go do opieki nad Synem. Ba! To jak bardziej bałam się podnosić bez rożka okrucha ważącego przy wyjściu ze szpitala  2850kg, a I. podawał mi go do karmienia czy przebierania. I. bardzo często zostawał i wciąż zostaje sam z Tymkiem, zawsze z jasnymi instrukcjami  zapisanymi na kartce co i kiedy podać dziecku jeść i jak ubrać je na spacer. Nigdy też nie krytykuję I. jeśli chodzi o opiekę nad dzieckiem, nie daj Bóg przy znajomych, ale i także gdy jesteśmy sami. Mężczyźni to takie specyficzne stworzenia, które lubią być chwalone, doceniane i jeszcze raz chwalone. Nawet jeśli robią coś niezdarnie, ważne że w ogóle robią. Sporo jest matek, które od początku chciałyby miec malucha tylko dla siebie, kopiąc pod sobą dół, w który prędzej czy później wpadną. Nawiązując do męskiej opieki nad Synem, jestem miło zaskoczona postawą Dziadków. Czasem nie dowierzam, gdy pełzają z wnukiem na kolanach bawiąc się w ganianego, karmią go czy ubierają. Podejrzewam, że niegdyś nie poświęcali nam nawet połowy tego czasu, którą mają dla Tymka. Serce rośnie, gdy podjeżdżając pod dom teściów Dziadek Henryk wybiega z uśmiechem po wnuka i woła Babcia, wnuczek przyjechał!, a gdy zadzwonimy domofonem do mych rodziców Dziadek Tadeusz zbiega po niego z czwartego piętra cały w skowronkach.