Ofiara.

Synek nasz od dłuższego czasu wręcz uwielbia pisać. Nie bronimy jemu, bo przecież im szybciej dziecko nauczy się sprawnie posługiwać długopisem, tym lepiej. Pilnujemy natomiast i uczulamy go, że pisać można tylko po kartce. A czy kartka w słowniku to nie kartka? Dziś pierwszą ofiarą Tymkowej fascynacji pisaniowej padł mój słownik, przywieziony z Paryża na pierwszym roku studiów. To trwało dosłownie kilkanaście sekund, gdy zobaczyłam uśmiech i dumę na twarzy Syna z wykonanego dzieła, zawołał mnie nawet triumfalnie, bym obejrzała. Fakt, wina matki, bo długopis dostał się w ręce Tymka bez nadzoru. Merde! ;)