Październik.

Październik był dobrym miesiącem.  W październiku braliśmy ślub.  Nie było tak słonecznie, jak tego roku, a niedługo po  przysiędze spadł deszcz i lało przez godzin kilka.  Czasem nie dowierzam nad upływem czasu.  Myślę o tym, gdy  przytulając się grzaliśmy swe twarze w słońcu nad jeziorem, siedząc na pomoście. To był luty.  Równie słoneczny, jak ten październik.  W motocyklowym obuwiu. Taka beztroska totalna.  O czym wtedy myśleliśmy? To zaledwie kilka lat, a zmiana w życiu wielka. Dwoje dzieci.  Inne życie.  Inny związek.  Bo dzieci go zmieniają.  Przewartościowują wszystko.  Są najważniejsze.  Trochę spychają relację mężczyzna-kobieta na drugi plan. I trzeba o nią chwilami walczyć. I pamiętać, że wciąż powinna istnieć.   Nic więc dziwnego, że komplement z ust męża, który usłyszałam tego października, uznałam za komplement życia. Jesteś najlepszą matką dla moich dzieci, jaką mogłem sobie wymarzyć.